മുൻനോരുടെ കാലത്ത്, കുടുംബം ഐക്യവും സ്നേഹവും അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതായിരുന്നു. ആ കാലത്ത്, പാട്ടി, താത്താ എന്നിവർ കുടുംബത്തെ ഒന്നിച്ച് നിർത്തിയിരുന്നു. അവർ എപ്പോഴും അവരുടെ കുട്ടികൾക്കു മുൻനോരുടെ കഥകൾ പറഞ്ഞു, അവരുടെ ജീവിതശൈലികളെ കാണിച്ചു.

ഒരു ദിവസം, ചെറിയ കുട്ടി രവി, തന്റെ താത്താവിനോട് ചോദിച്ചു, "നിങ്ങൾ എങ്ങനെ ഇത്രയും ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ നേരിട്ടു?" താത്താ ചിരിച്ച് പറഞ്ഞു, "നമ്മുടെ മുൻനോരുകൾ എപ്പോഴും വിശ്വാസത്തോടെ ജീവിച്ചിരുന്നു. അവർ എപ്പോഴും അവരുടെ കുടുംബത്തെ മുൻനിലയിൽ വെച്ചിരുന്നു," എന്നായിരുന്നു.

ആ വാക്കുകൾ രവിയുടെ മനസ്സിൽ ആഴത്തിൽ പതിഞ്ഞു. അവൻ തന്റെ കുടുംബത്തിനായി ചെറിയ പ്രവർത്തനങ്ങൾ ചെയ്യാൻ തുടങ്ങി. ഒരു ദിവസം, അവൻ തന്റെ മാതാപിതാക്കൾക്കു ഒരു മനോഹരമായ ദീപം നൽകി, "ഇത് നമ്മുടെ മുൻനോരുകളുടെ വെളിച്ചത്തെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു," എന്ന് പറഞ്ഞു.

ആ ദീപം, അവരുടെ വീട്ടിൽ പ്രകാശിച്ചു, എല്ലാവർക്കും മുൻനോരുകൾ എപ്പോഴും നമ്മോടൊപ്പം ഉണ്ടെന്നു മനസ്സിലാക്കിക്കൊടുത്തു. ആ ഒരു ചെറിയ പ്രവർത്തനത്തിലൂടെ, രവിയുടെ കുടുംബം കൂടുതൽ ഐക്യമായി, മുൻനോരുകളുടെ വഴിയിൽ നടക്കാൻ തുടങ്ങി.